17 Temmuz 2011 Pazar

yazı

bazen gözünün önünde duranı göremezsin. o orada saatlerce, günlerce, haftalarca, aylarca, yıllarca durur ama sen göremezsin. bakarsın, göremezsin. bakmasını bilmezsin çünkü.

bazı olaylar vardır, bazı şeyleri gösterir. maskeleri çıkartır insanın yüzünden. kim neymiş aslında, nasılmış özü onu görürsün. kim yanındaymış, kim kaçıyormuş onu görürsün.

ben gördüm mesela. 40 gün önce, bir patırtı, bir çatırtı, bir lemur başı kırığı. unuttuğum, görmek istemediğim hastane koridorları, serumlar, ameliyathane önlükleri, kirli çarşaflar, kanlar, sargı bezleri, hasta bezleri, pas tutmuş sandalyeler, ağlayan anneler, ağlayan neneler, küfür eden insanlar, kavgacı insanlar, şımarık insanlar.

unuttuğum ne varsa, hatırlamak istemediğim teker teker çıktı karşıma.

neyin ne olduğunu, neyin ne olmadığını gördüm.

iyi mi oldu?

acı oldu.

üzücü oldu.

ama iyi de oldu.

Hiç yorum yok: