gelincik çılgın aşkım

Gelincik hayvanı, her ne kadar aman vahşi hayvan dense de bir o kadar yahşi bir hayvandır kanımca. Yıllar yıllar evvel, daha gençkene arkadaşımın yazlığında bir hikaye dinlemiştik. Hikayenin ana karakteri sevgilisinin ölümünü izlemiş bir gelincikti. Sevgilisinin ölmesini göz yaşları içinde izleyen gelincik, kollarının arasında can veren sevgilisine intikamım acı olacak bebek, kanın yerde kalmayacak diye yemin etmiş ve gözünü intikam bürümüş bir şekilde, sevgilisini öldüren arabayı takip edip, sahibinin evine çıkıp mobilyalarını yemişti. Bu hikaye yıllarca karın kaslarıma ağrıya neden olmuş, her aklıma geldiğinde arkadaşlarımı arayıp gelincik güzel bir hayvandır dememe neden olmuştu.

Gelinciğin oldukça kindar ve vahşi olduğunu biliyordum, ta ki düne kadar.

Dün internette gezinirken, gelinciklerin bazı türlerinin evcil olduğunu öğrendim. Sansargiller familyasının bir üyesi olan evcil dağ gelinciği (familyanın adına bak, İtalyan mafyası gibi), Mısırlılar tarafından kedilerden önce evcilleştirildiği düşünülüyormuş. Mustela putorious furo adıyla bilinen dağ gelincikleri (ada bak ya, yazaken yoruldum) evcil hayvanlar olup, kedi ve köpek arası bir türmüş (burada biraz tuhaf bir kişiliği olduğunu anlıyoruz, karabaş mı diyeceğim, minnoş mu karar veremedim)

8-11 yıl arası yaşayan evcil dağ gelinciklerinin her birinin kendine has bir kişiliği olması, sahibine çılgınlar gibi bağlanmasıi kucağına çıkıp mırıldanması, kedi yavrusu gibi oyun oynaması şahsen pek hoşuma gitti, biraz araştırıp bu yahşi arkadaşın fotoğraflarını da görünce kendisine hayranlığım biraz daha arttı. Evde beslemek, kucağımda sallamak istiyorum bu yavruyu.

Özetlen, bana gelincik alın!

Ayrıcana satırlarıma gelinciği tanımlayan bir şarkıyla son vermek istiyorum, "gelincik çılgın aşkım, yanardağım gelincik, seviyorum demedin ömründe bir kereciikk"