İnsanın kardeşi bildiği, aynı tabaktan yemek yediği, aynı yastıkta uyuduğu, çoğu kez kardeşim diye tanıştırdığı arkadaşı ile ortada hiçbir sebep yokken konuşmaması, soğudunu hissetmesi, artık iki farklı insan olduğunu anlaması çok kötü bir duyguymuş.
Eski günleri özledim. Asiye ve kızlar ile gözümden yaşlar gelene kadar güldüğüm, umursamaz olduğum eski güzel günleri özledim. Büyümek için bir şeyleri feda etmem gerekiyordu, yalnız başıma kalıp, hayatta ne istediğimi anlamam, kendimi bulmam gerekiyordu. Bu nedenle kızlarla görüşmek istemediğimi söyledim. İnsanın kendini tanıması, kendine dönmesi uzun zaman alabiliyor. Hepimiz farklı farklıyız. Milyonlarca insanın yaşadığı şu dünyada, hiç kimse bir diğerine benzemiyor. Kendimi bulmam, özümde kim olduğumu çözmem gerekiyordu, büyümem gerekiyordu. Ama gene de eski güzel günlerimi özlüyorum. Umutsuz değilim, pesimist de değilim. Geçen yıl ile kıyasladığımda kendimde büyük değişiklikler görüyorum. Artık ne yapmak istediğimi biliyorum, ne olmak istediğimi biliyorum.
Ben önemli biri olmak istiyorum. Başarılı olmak istiyorum. Nefes almak istiyorum. Sevdiğim mutlu olduğum işi yapmak istiyorum.
Ben kendim olmak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder